در غرب تا قبل از عصر مدرن ، مد مردان و زنان به یک نسبت تغییر می کرد . هنگامی که روشنگری تساوی همه انسان ها را اعلام کرد ، نیاز به مد برای مشخص کردن درجه ی اجتماعی چیزی بی اثر بود.
علاوه بر این ، استاندارد یونیفرم های ارتش به این معنی بود که مردان زین پس با لباس های خودشان به جنگ نمی روند . نظامی ها لباس های هم شکلی می پوشیدند که بیشتر روی راحتی تاکید داشت . کت شلوارهای مردانه به عنوان بزرگترین هواداران برابری اجتماعی در قرن 19 ظاهر شدند و از آن موقع این رویه به میزان اندکی تغییر کرده است.
طراحان مد تحت تاثیر اقتصاد فرانسه بعد از جنگ جهانی دوم بودند
بعد از جنگ جهانی دوم ، کارخانه های نساجی فرانسه درگیر جنگ شدند و تولید را در یاری دادن به جنگ به کار گرفتند . کریستین دیور با طراحی دامن های بلندی که میزان زیادی پارچه نیاز داشت به شروع دوباره ی صنعت نساجی کمک کرد.
علاوه بر این، او طرح های فصلی بسیار متفاوتی ارائه داد که بازار لباس زنان و همین طور پول جاری را به دست گرفت . اما ظاهر جدیدی که دیور طراحی کرده بود اگر فقط یک راهبرد تجاری بود ، نمی توانست پذیرفته شود . بلکه بیشتر به این خاطر با استقبال روبه رو شد که به طرزی آگاهانه زنانگی را که در طول جنگ قربانی شده بود احیا کرد .
طراحان بلند پایه مد توسط قانون فرانسه حمایت می شود
تنها شرکت های مد که به وسیله ی اتاق بازرگانی وزارت صنعت پاریس داوری می شوند و دارای سطح کیفیت مشخصی هستند ، از برچسب ((طراحان بلند پایه مد )) یا (( خیاطی سطح بالا)) استفاده می کنند.
هر عضو اتحادیه خانه ی طراحی لباس باید:
برای مشتری های خصوصی ، با یک یا چند پرو ، لباس های سفارشی طراحی کند.
کارگاهی با حداقل 15 کارگر در پاریس داشته باشد.
دوبار در سال مجموعه ای با حداقل 35 طرح از لباس های روز یا شب در نشریات فرانسوی به نمایش گذارد
